दशैको यादमा

दशैं सधैं बादल फेरेर आउंथ्यो, जमीन सुकेर आउंथ्यो, पुराना लुगा र मैलो फालेर आउने दशै बच्चाहरुलाई कपडामा,खसीमा र पिंगमा आए पनि आय नभएका बहुसंख्यक जनताहरुलाई दशा भएर आउन्छ. धानमा पहेंला बाला लागेपछि, आकाशमा राता धर्सा देखिएपछि, उज्यालो जून देखिएपछी वेस्ट कोट को कल्लारमा छाता झुन्डाएर २-३ जना हिंडे भने खसी किन्ने आए भन्ने अनुभब हुन्थ्यो. चौतारामा बसेर झोला बोकर आउने लरको हेर्ने रमाइलो अर्कै हुन्थ्यो, फाट्ट फ़ुट्ट चाकलेट पनि भेटने, नया नया गफ पनि सुन्न पाइने, सांच्चै रमाइलो हुन्थ्यो. दशैंका बोका का गफ, बोसाको गफ र बस नपाएको गफ्मै दशैं सकिन्थ्यो. मेरो दाईको प्रयासमा हरेक बर्ष सांस्कृतिक कार्यक्रम र साहित्यिक कार्यक्रम हुन्थ्यो. भाबना साटासाट पनि हुने चेतना मूलक पनि हुने, यो मलाई बढ़ी नै मन पर्थ्यो किनकी म त्यति बेला साकाहारी थिएं जसले गर्दा मासुको गफ म सँग हुन्दैन्थे . एउटा अचम्म के भने मैले मासु बिना मनाएको दशैं, मांसाहारी भएर खाएको दशैं र बिदेश बसेर नमनाएको दशैका हिस्सा करीब करीब बराबर नै भयो. तर अहिले एउटा अचम्म के पनि भयो भने म जन्मेको अष्टमी फेरी एक चोटी मेरो जन्मदिन्मै परेको छ. पुराना समझनाको सेरोफेरोमा मेरो गाउका केही तस्बीर.

यसै सिलसिलामा मेरा संपूर्ण नातेदार, साथी र शुभेच्छुकहरुलाई बड़ा दशैं २०६६ को हार्दिक मंगलमय शुभकामना!!!

(Photo: Bikash Dhakal)