न बास छ, न अब आश छ

पढ़न हिंड्दा थर्कटी हुन्थ्यो आँफै संग
सुत्न हिंड्दा दोलाईं,
गाउन जांदा सारंगी थियो म संग
धारामा जांदा जनै,
पढ़दा  टुप्पी कस्थे, हिन्दा छलांग मार्थें,
दिन बिग्रेको मेरो,
गाऊं छोड़ें काउसो नै सल्के झैं,
शहर छोडें ज्वालामुखी नै निस्के झैं
के के न गरें भनेको
के न के पो गरेछु त!
अहिले अक्क न बक्क
मेरो नाम चोर्नेहरु,
मेरो काम चोर्नेहरु
मेरो विश्वास फोर्नेहरु
मेरो आस्था टुक्र्यौनेहरु
निमेष भरमै काजि भएछन
अस्ति फुपुको श्राद्ध गर्दै थियो,
हिंजो बहानलाई कालो बोके काट्दै थियो
आज रुद्री छ रे घर सर्ने,
फन्को मार्ने डोरी खोज्दा पो थाहा भयो
आधा टोलको दाइँ रहेछ !!!
.................................
 दाहिने हात दाइनामाइट्ले लयो
आधा दिमाग बिभत्सताले खायो
 श्रबण बमको गर्जनले उडायो
 दृस्टी छर्राले लयो
 क्षमता गयो, दिन ढल्यो
हुँदा हुँदा बस्दै गरेको चौतारो
अदिया पो भएछ
दाइलाई टाउको भाइलाई पेट
मलाई के न के!
न बास छ, न अब आश छ
न खाने राश छ,
शिवजी दक्षप्रजापतिको घर जाँदा जस्तो
जताततै  त्रासै त्रास छ!!!