के हामी हांसेरै देश बनाउन लागेका हौं त?

हामी GDP मा पहिले र अहिले पनि अरुको तुलनामा ज्यादै पछि छौं। बिस्तारै माथि जाउंला भन्ने जति धोको भएपनि per capita income भने त्यही २००$ को हाराहारीमा झुन्डिएको झुन्डियै छौं। हाम्रो स्थान उस्तै ठाउँमा सुरक्षित छ, न अघि न पछि। अली अगाडी भने हामी GNH(Gross National Happiness) मा निकै अघि थियौं, साएद धनि देश भन्दा पनि निकै अघि, अब त्यों पनि एकादेशको कथा जस्तै हुन लाग्यो। हुनत बलजफ्ती खुसी मात्रै भएर पो के गर्ने जबकि त्यों नै असफलताको कारक भएपछि। खुसिको नाममा बिंदास हुनु कति फलदायक हुन्छ भन्ने कुरा थाहा पाऊन हामी नै गिनीपिग पो भयौं त। हामी कति ढुक्कका मान्छे छौं भन्ने कुरा हेर्न हाम्रा कार्यालयमा एक छिन हेरे पुग्छ, नेताका भाषण सुन्ने दर्शकको/श्रोताको भिड़ हेरेपुग्छ, अनि गाउँघ्ररमा चौतारामा बसेका भलाद्मीको संख्या हेरे पछि, अरु के नै हेर्नु पर्ला र?
यो GDP Vs GNH को खेलमा कहिल्यै पनि GDP ले जित्ला जस्तो छैन।त्यसैले GNH मै बल गर्ने गरि हाम्रा TV हरु पनि मरिहत्ते गरि होस्टेमा हैंसे गरे जस्तो लाग्यो। कार्यक्रममा समाचार त हुने नै भयो, अरु मोटामोटी हेर्दा ज्ञानबर्धक भन्दा पनि मनोरंजनात्मक कार्यक्रमहरुको बाहुल्यता छ। कुनै पनि ब्याबसायालाई TV मार्फ़त बिकास गर्न प्रेरित गर्नको सट्टा हरेक कुरालाई हाँस्य या ब्यंग्यको बिधिबाट शुद्ध हसाउन प्रेरित गर्ने कार्यक्रम को खात पो छन त। सानो लिस्ट मैले थाहापाएको - साझा पृथ्वी, तितो सत्य, मेरी बास्सै, जीरे खुर्सानी, झ्याँइकुटी झ्याँइँ, भुइंचालो, गाई कि त्रिशूल, जस्तै अरु पनि होलान। एउटा TV ले दिन मिलाएर देखाउंदा त ठिकै होला तर फैलिँदै गरेको TV स्टेसनको चापले गर्दा हेर्ने दर्शकको लागि कति चाप परेको होला कुन्नि? बिषय बस्तु को अभाबमा यो या त्यों तरिकाले उस्तै मसला मिसाउँदै जम्मै कार्यक्रम आइराखेको छ, यसले पो झन के मनोरंजन देला र खै? समाजमा चली आएको बिकृतिका बिरुद्ध त ठिकै होला तर समाजलाई परिबर्तन गर्ने बाटोको समेत हसिमजाकको बिषय बनाएर हाम्रा कलाकारहरूले यात समाज परिबार्तनको बाटोमा बाधक बनेका छन, या पैसा पार्नकै लागि जानी बुझी यस्तो गरिराखेका छन। यो कुरा कसले बुझिदिने? यो लत आम मानिसमा बस्यो भने के होला या हामी के संधै अरुलाई नै उडाएर आनन्द पो मान्ने हो कि ?

मलाई त यस्तो लाग्यो, सस्तो बिषयको उठानले GNH भन्दा पनि काम नगर्ने बल्कि मुखा हान्ने जस्तो हिंसात्मक प्रब्रिती बिकास गर्ने, तास खेल्दै कामकाजिलाई उल्ल्याउने, चोरी र ठगीलाई मार्ग प्रशस्त त गर्दै छैनौं?

अहिले नागरिक सर्बोच्चतालाई अति खिल्ली गर्दै हंसिमजाकको बिषय बनाएर यसैलाई हामी कतै यो नाचाहिने चीजको रुपमा प्रक्षेपण त गर्दै छैनौं? के गर्ने, हांसेरै देश बिकास हुने भए देश को नाममा हामी पनि हाँसौं कि अब?

हारेर पनि नेताहरूले पद लिएर हंसाएकै छन, उपचार गर्न गएका नेताहरु देश बिदेश म्याराथून दौडिएर पनि हंसाएकै छन, उटपट्याङ बिकासे गफ गरेर हंसाएकै छन, तिनैलाई फेरी उडाएर थुप्रै कलाकारहरूले पनि हसाएकै छन। रामदेभले पनि टुँडिखेलमा हँसाएकै छन। हास्नु स्वास्थ्यको लागि राम्रै छ क्यारे, हांसौ तर बालकॄष्ण समलाई पनि यस्सो सम्झने पो हो कि " हांसी ज्ञान मर्छ , रोई मर्दछ बिज्ञान"। ठिक्क हांसौ, हैन र? तपाइहरुलाई कस्तो लाग्छ कुन्नि?
फोटो: http://en.wikipedia.org/wiki/File:Laughing_Nyahsa_GalawebDesign.ज्प्ग